ทั้งคืนหนึ่งได้ยินแต่เสียงกรีดร้อง สะอื้นไห้ เสียงเท้าวิ่งไปมาบนพื้นไม้ มันซ้ำไปซ้ำมาจนแยกไม่ออกว่าฝัน คิดไปเอง หรือ โดนผีหลอกจริงๆ หนึ่งนอนหลับตาทั้งที่ไม่หลับทั้งคืนจนถึงเช้าค่อยหลับได้
ช่วงบ่ายหมอมาแจ้งว่าหนึ่งสามารถออกจากโรงพยาบาล เพื่อไปร่วมพิธีศพของแม่ได้ แต่ยังไงก็ต้องกลับเข้ามาดูแผลและตัดไหมตามวันนัด อีกเรื่องที่จำเป็นมากไปคือสภาพจิตใจ หนึ่งจำเป็นต้องพบจิตแพทย์ แก้วคุยกับหมอเพื่อขอประวัติการรักษา ไปรักษาต่อที่กรุงเทพ เสร็จธุระก็เป็นเวลา บ่ายแก่ แก้วพาหนึ่งไปที่วัด บรรยากาศในงานเป็นไปอย่างเงียบๆ ด้วยลักษณะนิสัยของผู้ตาย ที่เห็นแก่ตัว ปากร้าย ขี้หึงจนทำให้ทะเลาะกับแม่ค้าสาวๆในตลาด จึงทำให้มีคนมาร่วมงานน้อย หนุ่มที่บวชเป็นเณรดูสุขุมเรียบร้อย ผิดจาก วัยรุ่นที่เอาแต่เที่ยวเตร่ไปมาก
หนึ่งนั่งลงกับพื้นแล้วยกมือขึ้นไหว้ ทันทีที่เณรหนุ่มเดินเข้ามา
“กลับบ้านได้แล้วหรือ โทษทีนะเณรมัวแต่ยุ่งเรื่องงานที่วัด ไม่ได้ไปเยี่ยม”
“พี่ดูเปลี่ยนไปมากเลย แน่ใจแล้วเหรอเรื่องจะบวชตลอดชีวิต”
“ไม่มีอะไรให้ห่วงแล้วนิ”เณรตอบน้องสาวที่มีท่าทีกังวล
“ครั้งนี้ก็ยังเป็นหนึ่งที่รอด พี่รู้ไหมเมื่อคืนหนึ่งเจออะไรมา”
“หนึ่งมาดูที่หลับที่นอนช่วยน้าหน่อย”
แก้วโบกไม้โบกมือเรียกหลานสาว ให้ช่วยกันจัดข้าวของหาที่จำเป็น แยกออกจากกระเป๋าใบใหญ่ที่ท้ายรถ พระสวดเสร็จจะได้ อาบน้ำและนอนเป็นเพื่อนศพ
หนึ่งจำเป็นต้องจบบทสนทนาไว้แค่นั้น
จัดเตรียมข้าวของเสร็จหนึ่งก็เข้าไปช่วยงานใน ครัว เพื่อนๆของพิมพ์ที่ขายของด้วยกันในตลาดก็แนะนำให้ หนึ่งทำพิธีสู่ขวัญตามความเชื่อของคนพื้นบ้าน ต่างจังหวัด ว่าใครที่ผ่านเหตุการณ์ที่ทำให้ตกใจมา ขวัญหรือว่าวิญญาณจะหลุดออกจากร่าง อาจจะทำให้ป่วยหรือร้ายที่สุดคือเสียชีวิตได้
“คงต้องรอให้พร้อมก่อนละจ่ะ ฉันจะรับหนึ่งไปอยู่ด้วย บ้านช่องที่นี่ก็ฟืนไฟไหม้ ไปหมดแล้ว คงไม่มีที่ทำพิธี”
แก้วตอบแทน
“เฮ้อถ้างั้นก็บุญรักษานะหนึ่งเอ้ย”
แม่ค้าคนนึงพูดขึ้นด้วยความเอ็นดูหนึ่ง
พูดคุยกันตามภาษา ก็ได้เวลาพระสวด ทุกอย่างดูเหมือนจะผ่านไปด้วยดี พระสวดจบบางคนแยกย้ายกลับบ้าน บางคนกินอาหารที่ทางเจ้าภาพเลี้ยง แก้วชวนหนึ่งไปจัดที่นอนและอาบน้ำ เพื่อที่จะพักผ่อน เตรียมงานสำหรับวันพรุ่งนี้ แก้วชวนหลานที่กำลังเป็นสาวไปอาบน้ำที่ใต้ถุน ศาลา เพราะห้องน้ำในศาลาผู้คนพลุกพล่านทั้งๆที่ตอนสวดคนยังน้อย พอเริ่มตั้งวงไฮโล นักพนันก็ทยอยมาเหมือนแมงเม่า บินเข้าหาไฟ
ห้องน้ำใต้ถุนศาลามีแค่ 3 ห้อง ตอนที่ไปถึงทุกห้องว่างหมด แก้วกับหนึ่งเลือกอาบห้องที่ติดกัน หนึ่งรีบอาบน้ำแต่งตัวให้เร็วที่สุดเพราะกลัวแก้วจะไม่รอ
หลังแต่งตัวเสร็จ หนึ่งนิ่งรออยู่พักใหญ่เสียงราดน้ำก็เงียบไป ชั่วอึดใจก็ได้ยินเสียงเปิดประตู หนึ่งเลยเปิดประตูออกมาบ้าง แต่ไม่เป็นอย่างใจหวังคนที่รอหนึ่งอยู่ข้างนอก ไม่ใช่แก้ว
แต่เป็นหญิงสาวในชุดนักเรียน ม.ปลาย ถุงเท้าสีขาวมีรอยโคลนเปื้อน กระโปรงเต็มไปด้วยเศษหญ้าและดิน ตั้งแต่บ่าจนถึงกลางหลัง เกรอะกรังไปด้วยเลือดแห้งๆ ศรีษะบริเวณท้ายทอยปูดบวมผิดรูป ยืนหันหลังอยู่หน้าห้องน้ำริมสุดของอีกฝั่ง ยังไม่ทันจะเกิด ปฏิกิริยาใดๆต่อกัน แก้วก็เปิดประตูออกมา คั่นกลางระหว่างเด็กสาวที่มีและไม่มีชีวิตอยู่แล้วพอดี
“อ้าวรอน้านานแล้วเหรอหนึ่ง”
“ไปกันเถอะน้าแก้ว” หนึ่งตอบเสียงสั่น แก้วเอะใจว่าต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น