หนึ่งใช้เวลาเพียงครู่เดียว ก็มาถึงริมถนนมองข้ามไปเห็นรถเก๋งคันสีขาวจอดอยู่หน้ารั้วบ้านของเธอ
เธอจึงเดินข้ามถนนไปพอใกล้ถึงตัวรถ มองลอดกระจกที่ติดฟิลม์ใสๆก็เห็นผู้หญิงรูปร่างกระทัดรัดนั่งอยู่ที่เบาะคนขับ
ทำท่าชะเง้อมองเข้าไปในตัวบ้าง
“เรย์นี่เองมาแต่เช้าเชียว”หนึ่งคิดในใจพร้อมกับเดินเข้าไปเคาะกระจกด้านคนขับ
“ก๊อกๆๆๆ” เรย์สะดุ้งโหยง หนึ่งเห็นแบบน้ันก็อดขำไม่ได้
“พี่หนึ่ง ตกใจหมดเลย”เรย์ลดกระจกลง แล้วพูดกับหนึ่ง
“ไปกันเลยมั้ยคะ”เรย์ถามต่อ
“ไปสิพี่ล็อคบ้านแล้ว”หนึ่งตอบพร้อมเดินอ้อมไปเปิดประตูรถอีกด้าน
ระหว่างทางสองสาวก็พูดคุยกันไปเรื่อยๆ
“จริงสิ เมื่อตะกี้พี่หนึ่งไปไหนมาคะ ทำไม่เดินมาจากทางนั้น”เรย์ถามเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตอนที่ไปรับหนึ่งไม่ได้อยู่ในบ้าน
“พี่ลองเดินไปดูฝั่งนู้นมานะ เห็นพี่วัลลพบอกต้นว่าไปฉี่ใส่ที่เค้าไว้ พี่ก็กะจะไปขอโทษเค้าสักหน่อย”หนึ่งตอบตามความจริง แต่บอกความจริงไม่หมด
“แล้วพี่หนึ่งเจอใครมั้ยคะ” เรย์ถามน้ำเสียงสั่นๆ
“ไม่เจอนะ ทำไมทำเสียงแบบนั้นล่ะ”
“ก็ที่พี่วัลลพเจอน่ะค่ะ ไม่น่าจะใช่คนหรอก เพราะตรงนั้นน่ะไม่มีบ้านคนสักหลัง เมื่อคืนหลังจากที่วางสายจากพี่ต้น พี่วัลลพเค้านึกขึ้นได้ว่าลืมล็อครถ เลยกลับไปล็อก พอเดินไปถึงก็เจอรอยเท้าเปียกน้ำเดินลงจากรถฝั่งผู้โดยสาร ยาวไปจนถึงประตูหน้ารั้ว ซึ่งพี่ลพเค้ากลับคนเดียว เลยคิดว่าคงเป็นผีลุงนั่นแหละ”
“นี่เรย์รู้มั้ยว่าลุงเค้าเป็นอะไรตาย”หนึ่งแกล้งถาม
“อุ้ย ไม่รู้หรอกค่ะ” เรย์รีบตอบ
“ลุงเค้าผูกคอตายน่ะ”หนึ่งตอบเสียงเรียบๆ
“พี่หนึ่งรู้ได้ไงคะ”เรย์ถามต่ออย่างสงสัย
“ลุงเค้าบอกพี่มา…….. 555 พี่ล้อเล่น หน้าเหวอเชียว”หนึ่งพูดพรางหัวเราะ พอเห็นว่าเรย์เริ่มกลัว
“โธ่พี่หนึ่ง ทำไมหลอกกันแบบนี้คะ”
คุยกันไปครู่เดียวก็ถึงบ้านหมอดูแล้ว บรรยากาศค่อนข้างครึกครื้น บริเวณบ้านมีร้านขายก๋วยเตี๋ยวและขายของชำ ห่างออกไปหน่อยเป็นบ้านใต้ถุนสูง บริเวณด้านล่างใช้เป็นสำนักดูหมอ
“อีกหลายคิวมั้ยจ๊ะป้า”เรย์ถามคนดูแลคิว
“หนูจองไว้รึป่าว”
“จองค่ะได้คิวหก”
“งั้นก็ต่อคนนี้เลย คนนี้เค้าคิวแปด เค้ามาก่อนเลยได้ลัดคิว”
หนึ่งมองหน้าเรย์อย่างหวั่นใจ เพราะตนไม่เคยดูดวงอะไรแบบนี้มาก่อนเลย
“คิวหน้าแล้วค่ะพี่หนึ่ง”เรย์แจ้งคิวให้หนึ่งทราบ
พอถึงคิวของหนึ่งหมอดูมองหน้าเรย์แล้วถามว่า
“เอ้ามาอีกแล้วหรืออีหนู”
“คราวนี้พาพี่มาดูน่ะค่ะ”
เรย์ตอบเขินๆเพราะมาบ่อยจนแม่หมอจำได้
“เอาวันเดือนปีเกิดมาสิอีหนู” หนึ่งก็บอกวันเดิอนปีเกิดตามที่แม่หมอขอ แม่หมอขีดๆเขียนๆบนกระดานเล็กๆอยู่ครู่หนึ่ง ก็พูดขึ้น
“อิหนูเอ้ย เจ้ากรรมนายเวรเอ็งเค้าอาฆาตหนัก เห็นจะลำบากแล้วล่ะงานดี”พูดจบก็ขีดเขียนต่อ
“ที่ที่เอ็งอาศัยอยู่ทุกวันนี้เอ็งเพิ่งย้ายมาใช่มั้ย มีวิญญาณเฝ้ารอเอ็งอยู่นะ แต่แปลกบางวิญญาณอาฆาตนัก บางวิญญาณคอยคุ้มครองเอ็งอยู่ ทำบุญให้เค้าเยอะๆนะ อธิฐานให้ทั้งเจ้ากรรมนายเวร และวิญญาณบรรพบุรุษที่คอยดูแลเอ็งอยู่ จะช่วยผ่อนหนักให้เป็นเบา”หมอดูบอก
“เอ็งอยากรู้เรื่องอะไรอีกมั้ย”แม่หมอยังถามต่อ
“ไม่แล้วค่ะ”
“เชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่นะ ข้าขออย่างเดียวไปทำบุญเยอะๆ เคราะห์กรรมครั้งนี้ยังไงเอ็งก็หนีไม่พ้น อย่างน้อยๆช่วยผ่อนให้เบาลงก็ยังดี”
แม่หมอกล่าวปิดท้าย
เสร็จสิ้นภารกิจสองสาวอาศัยฝากท้องกับร้านก๋วยเตี๋ยวที่บ้านแม่หมอ อิ่มแล้วก็มุ่งหน้ากลับบ้าน เรย์อาสาอยู่ช่วยหนึ่งจัดของฝั่งสตูดิโอที่บ้านต่อ เมื่อมาถึงบ้านหนึ่งลงจากรถไปเปิดประตูบ้านให้เพื่อให้เรย์เลื่อนรถเข้าไปจอดในเขตรั้วบ้านของตน
“โฮ่งๆๆ” เสียงสุนัขเห่าดังขึ้น หนึ่งเลยมองไปที่ต้นเสียง เห็นหมายืนอยู่ริมถนนหันหน้าเข้าพงหญ้าที่ขึ้นสูงจนท่วมหัว คล้ายกับเห่าคนที่อยู่ในนั้น หนึ่งเลยตั้งใจจะเดินไปดูว่ามาเห่าอะไร
“พี่หนึ่งไปไหนคะ”เรย์ที่จอดรถเพิ่งเสร็จ เอ่ยถามเมื่อเห็นหนึ่งเปลี่ยนทิศทางแทนที่จะเข้าบ้านกลับเดินไปทางอื่นแทน
“พี่จะไปดูสักหน่อยว่ามาเห่าอะไร”หนึ่งหันหน้ากลับมาตอบ พูดจบหนึ่งหันกลับไปทางเดิม เห็นพระรูปหนึ่งวิ่งเข้าไปในสวนของชาวบ้าน แต่เห็นเพียงแค่หลังไวๆ พร้อมกับหมาที่วิ่งตามไป เมื่อเห็นสาเหตุที่ทำให้หมาเห่าแล้ว หนึ่งจึงกลับหลังเดินเข้าบ้านไป ทั้งสองสาวช่วยกันจัดข้าวของตกแต่งสตูดิโอ
“นี่กล่องอะไรเหรอคะพี่หนึ่ง เอาไว้ตรงไหนดี” เรย์ถามเมื่อพบกับกล่องคุ๊กกี้ สเตนเลสเก่าๆ
“อันนี้เดี๋ยวพี่เก็บเองจ่ะ”
หนึ่งรีบฉวยกล่องออกจากมือเรย์แล้วเอาไปเก็บที่อื่นทันที เรย์ตกใจท่าทีของหนึ่งเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร
“มีใครอยู่มั้ยครับ” จู่ๆก็มีเด็กอายุประมาณ 9-10 ขวบ ส่งเสียงตะโกนถามอยู่ที่รั้วหน้าบ้าน
“สงสัยจะมาขายของไปดูสักหน่อยสิ”
เรย์พูดพร้อมลุกเพื่อจะเดินไปหาเด็กน้อยแต่ก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นว่าหนึ่งเดินออกไปแล้ว
เรย์ที่แอบมองอยู่ห่างๆเห็นเด็กยื่นกระดาษอะไรสักอย่างให้หนึ่ง พอหนึ่งเปิดอ่านแล้วมีสีหน้าไม่ค่อยดีเลย จากนั้นหนึ่งยื่นเงินให้เด็กไปจำนวนหนึ่งแล้วเดินกลับเข้าบ้านมา โดยหนึ่งไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาของเรย์
“เด็กมาทำอะไรเหรอคะพี่หนึ่ง”เรย์ถามด้วยความสงสัย
“อ๋อมาขายพวงมาลัยน่ะจ่ะ”
“ขายพวงมาลัย?”เรย์ย้ำคำตอบของหนึ่งทำเสียงงงๆเพราะคำตอบของหนึ่งไม่ตรงตามที่ตนเห็น
“เรย์ วันนี้พี่รู้สึกไม่ค่อยดีเลย พี่อยากจะไปทำบุญตามที่แม่หมอบอก เรย์ช่วยไปส่งพี่หน่อยได้มั้ย” หนึ่งกล่าวอย่างรีบร้อน
“ตอนนี้เลยเหรอคะ”
“จ่ะ เรย์ช่วยไปส่งพี่หน่อยได้มั้ย พอดีพี่ไม่มีรถ”
“ได้สิคะ ว่าแต่พี่หนึ่งอยากไปวัดไหนเป็นพิเศษมั้ย”
"ไม่จ่ะ ไปวัดที่ใกล้ที่สุดก็พอ”
เรย์พาหนึ่งไปวัดที่ใกล้ที่สุดตามคำขอ เมื่อถึงวัดหนึ่งรีบลงจากรถ แล้วเดินข้ามมาอีกฝั่งของตัวรถ
“ก๊อกๆๆๆ”หนึ่งเคาะกระจกฝั่งคนขับ ในขณะที่เรย์กำลังเปลี่ยนเกียร์ดึงเบรกมือเพื่อจอดรถ เรย์จึงลดกระจกลง
“ว่าไงคะพี่หนึ่ง”
“อย่าหาว่าพี่ไล่เลยนะ แต่พี่ว่าเรย์กลับเลยก็ได้ พี่คงสงบจิตสงบใจที่วัดสักพักใหญ่ๆเดี๋ยวจะมืดเสียก่อน เรย์ขับรถกลับคนเดียวมืดๆอันตราย”หนึ่งบอกความต้องการให้เรย์ฟัง
“อ้าวแล้วพี่หนึ่งจะกลับยังไงคะ”
“ไม่เป็นไรจ่ะเดี๋ยวพี่โทรบอกให้ต้นมารับ”
“งั้นเดี๋ยวเรย์กลับเลยก็ได้ค่ะ พรุ่งนี้เจอกันนะคะพี่หนึ่ง”เรย์ถึงแม้จะงงๆแต่ก็ยอมทำตาม
รถของเรย์ขับห่างออกมาสักพัก
“มาหาใครเหรอโยม” พระหลวงตารูปหนึ่งเอ่ยถามเพราะเห็นว่าหนึ่งยืนมองซ้ายขวา เหมือนกำลังหาใครอยู่
“หนูมาหา”หนึ่งกำลังจะตอบคำถามหลวงตาแต่ต้องชะงักไปก่อน
“หาอาตมาเองแหละครับหลวงตา”พระหนุ่มที่โผล่มาจากด้านหลังหลวงตาตอบตัดบทหนึ่งที่กำลังจะพูด
“ค่ะ หลวงตาหนูมาหาหลวงพี่หนุ่ม”หนึ่งพูดเสริม
“งั้นก็ตามสบายกันนะ”หลวงตาเอ่ย ก่อนเดินจากไป
“มาทางนี้สิโยม”พระหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินนำน้องสาวไปทางต้นโพธิ์ใหญ่ที่มีม้านั่งอยู่
ฝั่งของเรย์พอขับรถออกมากจากวัดสักพัก ความเงียบเข้าปกคลุมบรรยากาศวังเวงแปลกๆ เรย์เลยเอื้อมไปเปิดช่องเก็บของฝั่งคนนั่ง เพื่อจะเอาสาย USB มาต่อฟังเพลง แต่เปิดไม่ออกเสียที เรย์จึงจอดรถเลียบถนนเพราะเกรงจะเกิดอันตราย เรย์เบี่ยงตัวไปด้านซ้ายเพื่อเปิดที่เก็บของ แต่ตากลับไปพบอะไรบางอย่างเข้าตรงเบาะผู้โดยสาร ลักษณะคล้ายๆจดหมายน้อย
“เอ้า สงสัยพี่หนึ่งจะทำตกไว้”เรย์พรึมพรัมเบาๆก่อนจะนึกขึ้นได้ว่า จดหมายนี้น่าจะเป็นจดหมายที่เด็กคนนั้นส่งให้หนึ่ง ด้วยความอยากรู้ว่าทำไมหนึ่งจึงโกหกตน เรย์จึงถือวิสาสะเปิดอ่าน
“โยมมาหาอาตมาที่วัดหน่อย ลงชื่อพระหนุ่ม” เรย์เปิดอ่านข้อความแล้วยิ่งงงหนักไม่เข้าใจว่าทำไมหนึ่งต้องโกหกตนทั้งเรื่องเด็กและเรื่องที่อยากมาวัดด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น